Edebiyat Vakti Blogger

Yolcu değil bu Yolun ucu rıhtımdaki Nefessiz ..

Bulutların içinde şimşekler kol gezmekteydi.

Demiryolunun kenarından yürüyorum. Raylar ışıl ışıl, gözlerimi kamaştırıyor. Traversler ağaçtan ve üzerleri yağ kiri ve siyah duman isi dolu, aralarındaki çakıl taşları daha temiz. Karşıya geçeceğim.

Hayata açılan penceremizi o kadar az aralıyoruz ki, hayatın içerisindeki güzellikleri fark edemiyoruz. Hayata karşı tavrımızı, bakışımızı daha esnek, kuralsız ve yalın bırakmalıyız. Çoğu zaman ne gördüğünüz, nasıl baktığınıza bağlıdır.

Hiç mi bahar acmaz yüksek kubbende...

Herkes seni düşlerken seninse tek düşün farkedilmekti..

Böyle ne kadar süre geçti, yani kaç dakika ya da kaç saat uyudum? Hesabını çıkaramıyorum. Vızıltılar duyuyorum, gözlerimi açtım. Sanki hiç uyumamış gibiyim. Vızıltıya sebep olanı/olanları da gördüm: İri bir kara sinek ve bir sarıca arı.

Kanser hasta yakınları...

Boynuna astığı anahtarı çıkarıp kilide soktu.

Papatyaların arasından geçip gitsek, Yüreğimi soğutamayan sulara...

Dünyayı saran Mülteci Sorunu'na farklı bir bakış...

Asgari ücret ile geçinebilmenin dayanılmaz hafifliği...

Kısa hikaye tadında...

Ve... Gözleri kör edebilecek şiddette bir ışık ile kulakları sağır edebilecek bir gök gürültüsü... Kendimi yere attım. Üzerime yıldırım düştüğünden eminim, yer sarsıldı, ama ne bende ne de yerde ateşin en ufak bir izi bile yok.

İstanbul'un fethinin 565. günü Üstat Necip Fazıl'ın "Canım İstanbul" adlı şiirini sizlerle paylaşıyoruz.

Dünya ve evren fiziksel özelliklere sahip olmasına karşılık varolan her şeyden etrafa yayılan bir pozitif bir enerji varmış. Sevgi, güzellik, mutluluk, neşe, dostluk, cömertlik gibi tüm pozitif enerjileri üretiyormuş varlıklar.

Haberi duyanlar bir an için buz kesmişe döndü.

Silahlı görevliler bir bir hortumlardan düşüyordu.

Bu dünyada her şey boş ve geçici, hatta önemsiz, gereksiz; bunu biliyorum. Bildiğim halde olaylardan neden etkilendiğimi bir türlü anlamıyorum. Bir taraftan böyle düşünürken öte taraftan şöyle düşünüyorum.

Acılarımı, çektiklerimi bir başkasına nasıl anlatacağım? Anlatabilsem, o beni anlayabilecek mi? Anlasa ne olur, ne değişir. Bir iki “ah, vah” çeker; onun da samimi olup olmadığı şüpheli.

“Çıldıracağımmm!” Göz bebekleri kızarmıştı.

Karanlık düşüncelerimden bir an bile olsa kurtulmanın bir yolunu bulmalıydım. Bu konuda bana öneride bulunacak ne bir dostum ne de bir yakınım vardı. Tek başıma mücadele edecektim.

Görüş ve önerilerini yaz gönder, yeni şeyler söyleyelim…

Görüş ve önerilerini yaz gönder, yeni şeyler söyleyelim…

Hayata bağlı değilim, ölümden korkmuyorum; gideceğim yerin buradan daha kötü olmadığından eminim.

Duruyorum. Önümde büyük bir çukur var. İçi kesilmiş koyun, keçi, inek, at, eşek, deve kafası dolu. Belki başka hayvan kafaları da vardır. Bunlar ilk bakışta dikkatimi çekenler. Kim attı bu kadar kesilmiş kafayı buraya? Ve neden attı? Bana ne ya, bana ne!

Öyle yoktun ki, yaralarımı yokluğunla sardım...

Başkanın kaşları çatıldı. Yüzünde öfke okunmaktaydı. Yumruğunu sıktı.

Öyle yoktun ki, yaralarımı yokluğunla sardım...

Öyle yoktun ki, yaralarımı yokluğunla sardım...

Yağış şiddetini artırdı, rüzgar da çıktı. Oyun oynamayı seven bir rüzgar, biraz da dalgacı. Karları bir yerden alıyor başka bir yere götürüp yığıyor, daha sonra oradan da alıyor...

Benden öğüt ister isen ey divirem bildiğimden / Budur Çalab'ın buyruğu tutun oruç kılın namaz (Yunus Emre)

Sahur oldu ışıyor / Bülbüller ötüşüyor / İftara çay deyince / Yüreğim tutuşuyor /

Benimkiyle bu dünya birbirinden çok farklı. Şu dünya iyi ya da bu dünya kötü, demiyorum. İkisi de iyi veya ikisi de kötü olabilir. Kavramlara anlam yüklemiyorum, algıların farklılığı bu kabule zorluyor beni.

Spiker canhıraş bağırdı. “Hortummm!”

Bu yaşadıklarım aynı günün olayları mıydı yoksa farklı günlere mi aitti? Birkaç saatlik zaman diliminde defalarca gece ve defalarca gündüz olabilir miydi?

Bezm-i elestte, ruhun ruhuma değmiş Kader, ipliğini ipliğime eğmiş Bela demek, nasip demekten de yeğmiş

Pencerenin yanındayım, perdeyi açıyorum. Sokak lambası yanmıyor, ortalık günlük güneşlik. Güneş karşıdaki apartmanların boyunu geçmiş.

Aidiyet

Birkaç gündür, biri ya da birileri beni gözetliyor. Uydurmuyorum, yalan söylemiyorum; gözetlendiğimden eminim. Üstelik gözetleyen ya da gözetleyenler dışarıda değil; bu on iki metrekarelik odanın içinde.

Franciscus dehşetle fırladı.

#İnönüÜniversitesi tarafından #100.YılMarşı şiir yarışması düzenleniyor. Detaylı bilgi haberimizde...

Beklenen an gelmişti. Apartmanın garajından içerisinde Loren’ nin olduğu bir araç dışarı çıktı. Bay Watson’ un kızlarını telefona istemesi çok iyi olmuştu. Linda’ nın da içerde Charles’ in yanında olduğu kesinleşmişti.

Yürekten anne diyebilenlere...

Bu kış yolculuk var, diyorsa için, Beni de beraber al anneciğim!…

Allah'ın sonsuz merhametinin bu dünyadaki tecellisidir, anne...

Allah'ın sonsuz merhametinin bu dünyadaki tecellisidir, anne...

Sessizliği yere düşürülen tavanın tıngırtısı bozdu.

“Ne yaptınız caaanım kamyona!”

Fuzûlî...

Kısa hikayelerimden...

Eski bir tanıdıktan gelen yardım kızlara ulaşmalarına yardım eder.

Kısa hikayelerim

Eski bir tanıdıktan gelen yardım kızlara ulaşmalarına yardım eder.

Kitap fuarı...

10. Kocaeli Kitap Fuarı...

Aşk derdiyle hoşem el çek ilacımdan tabib Kılma derman kim helâkım zehri dermanındadır

10. Kocaeli Kitap Fuarı...

Kitap fuarı...

Ah kızım dizlerim öldürdü beni.

Gelmelerin en güzeli: Senin için, senden yana, sana doğru…

Mürşid-i kâmiller yok ise eğer / Eski âlimlere ehemmiyet ver

Yaşaya dursun insan, hayat dediği zanla…

Çocuk gözüne kestirdiği ilk kâğıdı çekip aldı.

#ÜmitYaşarOğuzcan #EdebiyatVakti

#Osmanlı kültüründe kültürel zenginlikleri bir araya getirdik.

#Fuzûlî #EdebiyatVakti Beşeri aşktan yavaş yavaş sıyrılarak ve maddeden uzaklaşarak ilahi, tasavvufi aşka erişen şair: Fuzulî

Ne yaparsın insan bu Su ekmek gibi yaşar Bir parça umutla dolu dolu

Ne yaparsın insan bu Su ekmek gibi yaşar Bir parça umutla dolu dolu

"En büyük servetiniz ne bildiğinizdir. En büyük riskiniz de ne bilmediğinizdir... Risk her zaman vardır; öyleyse siz de ondan kaçınmak yerine, riski idare etmesini öğrenin."

Gerisi Hikaye - Hikayeler

Keyifle okuyacağınız bir kitap değildir. Acıyı, hüznü, karamsarlığı tadarak, keyfiyeti bir tatlı huzurda bulabileceğiniz bir kitaptır.

Tarih yazmak, tarih yapmak kadar mühimdir.

Önünde açık duran Kapital’e başını hafifçe eğip okumaya koyuldu.

Bakın hem benim yalnızlığım herkesinkine benzemez, az kullanılmıştır, temiz kullanılmıştır, ruhunda bir asil güzellik vardır.

Allah var! O halde neden hâlâ sıkıntılarının içerisinde bocalayıp duruyorsun?

Hepimizin içinde kabuk bağlamış, ama bazen ince ince kan sızdıran bir yara yok mu?

Yıldız tozuyla kaplı, gümüş rengi tenleri Arenlerin hayatını aydınlatmaya yetecek miydi?